Możesz żyć bardzo aktywnie i poszukiwać radości w rożnych przedmiotach tego świata. Możesz także wybrać pasywność, czyli wycofać sie z doczesnego zycia i zaangażować sie w różne duchowe praktyki. Jednak bez względu na to, jakiego wyboru dokonasz twoje serce zawsze będzie tęskniło za wolnością od wszelkich pragnień i wszelkiego działania. Będzie pragnęło zanurzenia sie w spokoju swej własnej natury.
Wszyscy cierpią ponieważ nieustannie podejmują jakiś wymuszony wysiłek. Owemu wysiłkowi i związanemu z nim napięciu zawsze towarzyszy, a raczej poprzedza je, jakieś pragnienie. Z kolei pragnienia - niezależnie od tego, czy zostaną zaspokojone, czy tez nie - sa powodem wszelkiego cierpienia. Człowiek błogosławiony może na zewnątrz wydawać sie aktywny lub pasywny, jednak wewnętrznie pozostaje bierny, ponieważ unicestwił wszelkie pragnienia. Nieporuszenie trwa w sobie, całkowicie wolny od jakichkolwiek działań mentalnych bądź fizycznych. Taki "mistrz lenistwa", dla którego nawet intencjonalne zamkniecie lub otworzenie oczu byłoby skazą, osiągnął prawdziwe szczęście.
Kiedy umysł uwalnia sie od poczucia obowiązku i przestaje zajmować sie ocenianiem, "to należy zrobić", ..tego nie wolno robić", wówczas, w naturalny sposób porzuca pogoń za przyjemnościami zmysłów i doczesnymi dobrami. Staje sie obojętny na wszelkie pragnienia i aspiracje. Nawet dążenie do wyzwolenia i zdobycia zasług w oczach Boga traci dla niego znaczenie.
Ten, kto pożąda przedmiotów zmysłów, przywiązuje sie do nich. Ten, kto brzydzi sie nimi lub wyrzeka sie ich, pragnie osiągnąć stan nieprzywiązania. Jednak ten, kto uświadomił sobie, ze wszystko jest jedna jaźnią, nie będzie ani przywiązany, ani nieprzywiązany, gdyż dla niego nie istnieje idea akceptowania lub odrzucania czegokolwiek.
Działanie powodowane pragnieniem rodzi przywiązanie. Powstrzymywanie sie od działania rodzi awersje. Jednak mędrzec wolny jest od wszelkich par przeciwieństw. Jest tak samo spokojny w działaniu jak i w bierności. Jest skory do zabawy jak niewinne dziecko, wolne od przywiązań czy awersji do czegokolwiek.
Sadząc, ze przyczyna wszelkiego cierpienia i smutku jest ten świat, pragniesz go porzucić, żeby uniknąć bólu. Jednak to nie świat jest źródłem twego cierpienia, lecz twoje przywiązanie do niego. Gdy całkowicie uwolnisz sie od przywiązań, smutek badz cierpienie nie będą w stanie cie dotknąć, i nawet żyjąc w tym świecie nie będziesz czul sie nieszczęśliwy.
Asztawakra Gita - czyli Poznanie Absolu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz